خواص و مضرات مصرف آلوئه ورا از دیدگاه طب سنتی
به گزارش اسنک، آلوئه ورا در طب سنتی به نام «گیاه صبر» شناخته شده و طبیعتی گرم و خشک دارد و خارج کننده سودا و بلغم، باز کننده انسداد کبدی و تحلیل برنده بادها است. همینطور به تنهایی برای مفاصل و با گل سرخ و مصطکی جهت خارج کردن انواع کرم و بیماری های طحال و کلیه مناسب می باشد.
به گزارش اسنک به نقل از ایسنا، گیاه صبر یا همان آلوئه ورا با نام علمی Aloe vera (L.) Burm. F شناخته می شود. در برگ ها دو نوع مایع وجود دارد؛ یک نوع که در لایه سطحی زیرین سطح برگ تولید می شود و معمولاً بدون فشار و با برش برگ به بیرون تراوش می کند و بیشتر شامل ترکیبات مسهلی و زرد رنگ است و شیرابه صبرزرد نامیده می شود و دیگری ژل صبر زرد است که ماده موسیلاژی بی رنگی است که حجم عمده برگ را ایجاد کرده و با برش کامل برگ یا با فشاردادن از آن خارج می شود.
این گیاه مخصوص نواحی حار و منشاء اصلی آن مناطق حاره آفریقا است البته؛ امروزه در خیلی از مناطق تحت حاره جهان همچون جنوب ایران کاشته شده است. بخش مورد استفاده آن شیرابه خشک شده برگ ها (به نام صبر زرد) و در مواردی ژل موجود در برگ ها است.
آنتراکینون های موجود در شیرابه صبرزرد اثر تحریکی روی روده ها دارند و با افزایش سرعت حرکت روده ها و ترشح آب و الکترولیت ها به همراه تحریک کولون (روده بزرگ) سبب بروز اثر مسهلی آن می شوند. این اثر درحدود ۶ تا ۱۲ ساعت بعد از مصرف دارو بروز می کند. عصاره آنتراکینونی شیرابه صبر زرد اثر مهار برخی باکتری ها همچون هلیکوباکتر پیلوری موثر در زخم معده و یا باکتری های دخیل در ایجاد آکنه را دارد.
بیشتر بخوانید:
خواص «شوید» از دیدگاه طب سنتی کاربرد تایید شده آن برای رفع یبوست است اما به صورت غیر رسمی کمک به دفع در صورت وجود شقاق مقعد بعد از عمل در ناحیه رکتوم می کند. در طب مردمی اروپا جهت کمک به هضم مورد استفاده قرار می گیرد. در طب چینی برای درمان عفونت های قارچی مورد استفاده دارد و در طب هندی هم برای تومورهای معده، یبوست، کولیک، بیماری های پوستی، آمنوره، آلودگی به کرم های انگلی و عفونت ها کاربرد دارد.
بنابر اعلام دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، در طب سنتی به نام صبر شناخته شده و طبیعت آن گرم و خشک است. مسهل قوی موادی است که مهیا و جمع بوده باشد و در آن چه مهیای دفع نشده اثر ضعیفی دارد. خارج کننده سودا و بلغم غلیظ آبکی و صفرای آبکی، باز کننده انسداد کبدی و تحلیل برنده بادها است. به تنهایی برای مفاصل و با گل سرخ و مصطکی جهت خارج کردن انواع کرم و بیماری های طحال و کلیه مناسب می باشد.
همینطور جهت یرقان و تمام بیماری های سوداوی و خارج کردن انواع کرم و بیماری های طحال و کلیه مناسب می باشد. مالیدن آن جهت خوره، زخم های بدخیم و با مغز تخم کدو جهت جراحت بینی، رفع شپش و رویش مویی که از کچلی ریخته باشد و شوره سر مفید می باشد. با این وجود برای کبد و مقعد مضر است و مصلح آن مصطکی و پوست هلیله زرد و کتیرا و زعفران و افسنطین است. در هوای بسیار سرد و بسیار گرم و در گرم مزاجان و کسانی که احشاء ضعف دارند به خصوص کسانی که گرفتار ضعف کبد و روده ها و انسداد عروق هستند نباید استفاده گردد.
امروزه مصرف خودسرانه شیرابه صبرزرد به علت احتمال بروز عوارض جانبی سفارش نمی گردد. ژل صبرزرد به اشکال مختلف (برگ کامل یا در فرآورده های آرایشی و بهداشتی) موجود است. برای به دست آوردن آن باید پوست برگ را به صورت کامل جدا کرد. مقدار سفارش شده روزانه برای مصرف شیرابه استاندارد شده ۲۰ تا ۳۰ میلی گرم بر حسب مشتقات هیدروکسی آنترون شیرابه است. مقدار مصرف سفارش شده روزانه ۰.۰۵ درصد گرم از پودر صبر زرد است. در صورت مصرف بعنوان مسهل مدت مصرف نباید بدون نظر پزشک از یک تا دو هفته بیشتر شود.
در مصرف همزمان با داروهای کاهنده قندخون احتمال بروز هایپوگلایسمی (کاهش بیش از اندازه قندخون) را زیاد می کند. همینطور در مصرف همزمان با داروی دیگوکسین به علت احتمال بروز هایپوکالمی (کاهش بیش از اندازه پتاسیم خون) با مصرف صبرزرد، احتمال بروز عوارض سمی دیگوکسین افزایش می یابد؛ ازاین رو از مصرف همزمان این دو خودداری کنید.
مشکلات ناشی از اسپاسم دستگاه گوارشی از اثرات جانبی مصرف شیرابه گیاه است. در موارد نادر امکان دارد آریتمی، صدمه کلیه، ادم و افزایش تخریب استخوانی رخ دهد. مصرف طولانی مدت شیرابه صبرزرد امکان دارد به ایجاد رنگ در مخاط روده ها منجر شود که معمولاً با قطع دارو به تدریج برطرف می شود.
بیشتر بخوانید:
خواص درمانی گیاه «شنبلیله» از دیدگاه طب سنتی همینطور مصرف طولانی مدت آن می تواند سبب بروز آلبومینوری (ورود آلبومین به ادرار) و ورود خون به ادرار، صدمه به کلیه ها، اسهال خونی، بدترشدن هموروئید، صدمه به اعصاب روده و به هم خوردن تعادل آب و الکترولیت ها و بخصوص بروز هایپوکالمی ( یعنی کم شدن بیش از اندازه پتاسیم و بروز علائمی مثل سستی و رخوت، گرفتگی عضلانی، سردرد، مورمور شدن، ادم محیطی، پرادراری، تنگی نفس و افزایش فشارخون) شود.
از دست دادن زیاد از حد پتاسیم ناشی از مصرف صبرزرد می تواند منجر به مهار انقباضات روده ها و افزایش اثر داروهای قلبی شود. در مصرف طولانی مدت فرآورده های حاوی صبرزرد علایم ایجاد حساسیت مثل اگزمای سکه ای شکل عمومی و التهاب پوست با زائده های نوک تیز هم گزارش شده است؛ ازاین رو باید از مصرف طولانی مدت (بیش از یک تا دوهفته) این فرآورده ها خودداری کرد.
بروز التهاب پوستی در اثر تماس با ژل صبرزرد امکان دارد در اثر تحریک پوست با کریستال های سوزنی شکل گیاه باشد. استفاده از شیرابه حاوی آنتراکینون ها امکان دارد سبب جذب این ترکیبات و قهوه ای شدن مایعات بدن شود. ترکیبات موجود در شیرابه صبرزرد می تواند سبب بروز انقباض عضله رحم شود و ایجاد زایمان زودرس کند. همینطور لکتین های موجود در آن اثرات ایجاد جهش در ژن داشته اند.
در موارد انسداد یا بیماری های التهابی روده ها، آپاندیسیت و دردهای شکمی با علت نامشخص مصرف شیرابه صبرزرد یا فرآورده های حاوی آن ممنوع می باشد. همینطور مادران آبستن و شیرده و کودکان زیر ۱۲ سال از مصرف این فرآورده ها منع شده اند.
منبع: اسنك
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب