محققان هشدار دادند
در مصرف داروهای مسكن احتیاط كنید
اسنک: خراسان رضوی وقتی افراد در بیمارستان بستری می شوند، احیانا به عوارض جانبی داروهای تجویز شده فکر نمی کنند فقط می خواهند بهبود یابند و احساس بهتری داشته باشند. متاسفانه نتایج تحقیق جدید نشان داد، حتی مسکن های معمول می توانند موجب لطمه کبدی در بیماران بستری شده در بیمارستان شوند.
به نقل از نیوز، داروهایی مانند آسپیرین، ایبوپروفن و ناپروکسن به گروه موسوم به داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAID) تعلق دارند. پژوهشگران چین هشدار دادند، پزشکان و بیماران باید از خطرات مصرف مسکن ها آگاه باشند.
دکتر دای هنگ گوو از بیمارستان عمومی چین در پکن اظهار داشت: «نتایج تحقیقات ما نشان داد که میزان بروز لطمه های کبدی ناشی از داروهای مسکن در بیماران بیمارستانی ۱۳ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. در حقیقت بروز لطمه کبدی برای خیلی از داروها بطور جدی دست کم گرفته شده است.»
بیماران مبتلا به کلسترول بالا، بیماریهای قلبی عروقی، بیماری کبدی و بیماران با سابقه جراحی بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. این یافته ها از تجزیه وتحلیل سوابق بیمارستان در ۱۵۶ هزار و ۵۷۰ نفر حاصل شده است. پژوهشگران ۴۹۹ مورد لطمه های کبدی ناشی از دارو (DILI) را شناسایی نمودند که میزان بروز آن ۰.۳۲ درصد است.
نتایج نشان می دهد، داروهای ضدعفونت و داروهای سرطانی نیز می توانند موجب DILI شوند. به نظر می آید، بزرگ ترین تهدید ووریکونازول، داروی ضد قارچ باشد.
دکتر گوو اضافه کرد: «ما مطالعه دنیای واقعی مربوط به DILI را با کمک فناوری اطلاعات انجام داده ایم تا مرجع دقیق تری جهت استفاده بی خطر و منطقی از داروها ارائه دهیم.»
آنتی بیوتیک های رایج نیز خطراتی ایجاد می کنند
آنتی بیوتیک ها مانند سفالوسپورین ها متداول ترین طبقه بندی دارویی هستند که موجب لطمه کبدی می شوند. سفتریاکسون متداول ترین این موارد در اروپا و آمریکاست.
دکتر گوو توضیح می دهد: «در واقع، سایر سفالوسپورین ها لطمه کبدی کمتری نسبت به سفتریاکسون دارند و نتایج تحقیقات ما نیز این مساله را تایید کرده است. تنها تفاوت در سفوپرازون بود که بالاترین رتبه را دارد. سفوپرازون در غرب کمتر مورد استفاده قرار می گیرد اما در چین کاربرد بالایی دارد و دارویی است که بیشترین لطمه کبدی را در این مطالعه به وجود آورده است.»
پژوهشگران تاکید کردند: ووریکونازول می تواند موجب لطمه حاد کبدی ناشی از دارو از نظر بالینی شود و بیشترین میزان ۱.۳۳ درصد را در مطالعه داشته است.
وی افزود: «تشخیص DILI مستلزم در نظر گرفتن چندین عامل است. استفاده منطقی از غربالگری سیستماتیک و شناسایی دستی می تواند کارایی را بهبود بخشد. بیماران DILI مدت طولانی در بیمارستان بستری، شیوع کم و مرگ ومیر بالا دارند.»
گوو نتیجه گیری می کند: «ویژگی های DILI داروهای مختلف بسیار متفاوت بود. بیماران با کلسترول بالا، بیماریهای قلبی عروقی، بیماران با مشکلات کبدی و بیماران با سابقه جراحی در معرض خطر بیشتری از DILI هستند و باید تحت نظارت دقیق قرار گیرند.»
نتایج این تحقیق در نشریه British Clinical Pharmacology منتشرشده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب